Lovely Laos

Allereerst iedereen erg bedankt voor alle berichtjes en e-mails; ik lees ze graag en hoewel ik ze niet allemaal kan beantwoorden waardeer ik ze allemaal...





"Yes, I would like to buy a ticket for the bus of nine o'clock." Sprak een jongen met een backpack op zijn rug aan de balie van iets wat door moest gaan voor busstation. Waarop het meisje achter het raampje antwoordde: "No bus". "No bus?" zei de jongen. "No, many lain, no bus". Ok... de jongen vroeg; "When next bus?" "Plobably one o'clock" antwoordde het meisje. "Probably?" zei de jongen. "Plobably one o'clock" antwoordde het meisje wederom. En daar stond de jongen, al half opgelicht om met een tuktuk naar het busstation te komen (waarom bouwen ze die dingen nou niet eens een keer IN het dorp in plaats van 10 KM er buiten...), en met een enorme drang te vertrekken uit het niet zo boeiende Huey Xai, die ene straat heb je ook wel zo gezien. Misschien gaat er een bus om een uur, maar denkende aan de immense storm van afgelopen nacht verwacht de jongen niet dat er een bus gaat komen. De weg zal wel weer gedeeltelijk weg zijn gespoeld. Dus de jongen moest er aan geloven.. wederom weer te veel betalen om een tuktuk naar het stadje te bemachtigen en daar naar de 'haven' te gaan (haven als in: er liggen boten aan een rivierbedding; dat noemen ze dan een haven) ‚. En daar lag de verschrikking die deze jongen wilde ontwijken: de 'slow boat'. Een enorme kano met bar en een motor waar zo'n 70 mensen op kunnen. Enkel en alleen voor toeristen die van Thailand naar Luang Prabang willen reizen, duurt twee dagen.

Goed, natuurlijk is het helemaal niet zo erg om op een houten bankje met een beenruimte van gewoon 15 cm twee dagen te bivakkeren en het was best gezellig met alle toeristen. Ik had gewoon niet zo'n zin in een toeristisch toertje. We hadden twee boten met elk zo'n 60 mensen en na een dag kom je aan in Pak Ben, een plaatsje met enkel een paar guesthouses en restaurants. De prijzen vielen mee en met een Frans meisje en een Israelische jongen was het best gezellig. De volgende dag echter was een van de twee boten opeens verdwenen als sneeuw voor de zon, en de zon is heet in Laos. Ja, of we even met 120 mensen op een boot van maximale capaciteit 70 willen gaan zitten. Nadat ze er zo'n 100 in hebben gepropt (inclusief in de machinekamer; dat is leuk voor een hele dag, dempers kennen ze namelijk niet) besluit ondergetekende samen met drie anderen dat dit echt niet kan. Vee wordt nog beter vervoerd hier, getuige een boot die langskwam. Aangezien je best veel geld betaald voor deze rit (18 euro) besluiten we; we staken! We halen iedereen van de boot en gaan naar het kantoor onze eisen neerleggen. Natuurlijk zijn deze mensen opeens Oost-Indisch doof en willen ze niks weten van een extra boot huren, die zijn aanwezig maar dat kost zo'n 300 dollar; en dat is natuurlijk veel te veel als je er 120 (maal 10 euro (dat was dit deel van de rit)) in een boot kan proppen. Na twee uur onderhandelen komt er schot in de zaak, de eerste telefoontjes worden gepleegd, als een groot deel van de 120 mensen besluit dat ze eieren kiezen voor hun geld; liever met 120 in een boot en vandaag aankomen dan niet. Nu blijven we met zo'n 30 mensen over die het echt niet zien zitten, maar de onderhandelingen zijn natuurlijk voorbij. We kunnen ons geld terugkrijgen en dan maar zelf uitzoeken (ja, lastig in een plaatsje waar weinig veroer komt). Dan komen we met het briljante idee, wat we zeker al 2 uur eerder hadden moeten bedenken, om zelf een boot te charteren. In minder dan 15 minuten zitten we met 30 man op een boot, voor 7 euro per persoon. Ultiem comfortabel halen we langzaam de andere boot in waar ze met 90 man op de plaatsen van 70 zitten (en die zijn al niet groot). Dus liggend met mn benen buitenboord heb ik een heerlijk aangenaam tweede deel van de reis gehad.

Aangekomen in het hostel in Luang Prabang blijkt wederom de wereld kleiner te zijn dan je denkt, want daar staat een RSG'er. Die vertrekt een dag later maar samen met de mensen in het hostel hebben we een leuke tijd en bezoeken we de mooiste watervallen. Het hostel is heel relaxed, net een thuis. Iedereen kent elkaar, het is slechts een bed of 20 groot en als iemand wat gaat doen gaat de rest wel mee. Zo besloot ik mee te gaan om s'ochtends Engelse les te geven aan de dorpelingen. Je gaat naar een verzamelpunt waar iedereen die interesse heeft Engelse les te geven of te krijgen heen gaat en dan krijg je als Engelse les gever een groepje; leeftijd varierend van ongeveer 10 tot 40; en ga je een gesprek aan. Je kan hulpmiddelen zoals boeken of spelletjes gebruiken en zo geef je de ochtend les in Engels. Af en toe komt er een Lao bij die Engels spreekt om eventuele misverstanden op te lossen en het is erg leuk met z'n allen. Hierna eet je met z'n allen een echte Lao lunch; vooral de gefrituurde vleermuizen zijn erg lekker ;), en dan ga je smiddags een beetje relaxen, watervallen bezoeken of rondslenteren in dit UNESCO dorp. S'avonds is het tijd voor volleybal; op een beachvolleybalveld naast de Mekong spelen we elke avond onszelf in het zweet. Af en toe schiet de bal ervandoor en moet je m uit de Mekong vissen maar dat mag de pret niet drukken. Omdat Laos een avondklok kent mag vrijwel geen enkele tent later open zijn dan 23:30. Enkele uitzonderingen zijn de plaatselijke danstent; die sluit om 0:30 en de bowling. Ja, bowlen tot 2:00 s'nachts. Met een groep van ons hostel de bowling in, stuk voor stuk in een aangeschoten toestand. Lao lao Whiskey en Lao Lao Moonshine is blijkbaar toch enkel bruikbaar als motorolie... Nu heb ik een ongekende kant van mezelf ontdekt; als aangeschoten bowler ben ik erg goed. Met een topscore van 178 liet ik iedereen ver achter me.. letterlijk af en toe, als ze niet meer op hun benen konden staan.

En zo bracht ik de dagen in Luang Prabang door; met om de dag een dag vol zon en af en toe regen gaf ik elke dag Engelse les, speelde ik volleybal en nee, zat ik niet elke avond in de bowling. Na een kleine week had ik het wel gezien en wilde ik doorreizen. Op naar Vang Vieng, partyplace voor de Engelsen. Met de bus leg je de 250 KM in ongeveer 12 uur af. Vertrokken om 8 uur s'ochtends, kwamen we om 19:00 aan. Dit mede mogelijk gemaakt door: slechte wegen; kapotte bus; gevolgelte wat ontsnapt door de bus; kotsende Lao personen en veel te lange stops. Op aanraden van het hostel in Luang Prabang op naar een hostel in Vang Vieng; helaas vol voor vannacht; kon er de volgende dag in. Ik belandde; samen met een paar bus-reisgenoten in Horror Guesthouse. De locatie voor een goedkope horror film. Hadden de meiden op de kamer opeens vleermuizen in hun badkamer; spoelde ik de WC door... even niet kijkend naar mn hand die de hendel bediende... voelde ik ineens heel wat gebriebel op mijn hand. Ik kijk en mijn hand is bezaaid met honderden kleine miertjes; vliegensvlug komen duizenden van deze rode krengen uit de WC en verspreiden ze zich overal. Na snel mijn hand te hebben bevrijd van al deze miertjes neemt de rest langzaam de badkamer over. Binnen no-time sta ik weer in de badkamer; gewapend met deo en aansteker... Na een inferno wat duizenden slachtofers eist blijkt bij nader onderzoek dat de kamer al zolang niet gebruikt is dat er een heel miernest zich in de WC bevind.

Vang Vieng; partyplace. Met een opgeblazen autoband de rivier afdobberen en bij elke bar langs de kant naar binnen woden getrokken voor een drankje of een levensgevaarlijke swing. Met al het goede weer in Vang Vieng, alle dagen vol zon en zeer heet is het een geweldig tijdsverdrijf. Na de eerste dag tuben vond ik het eigenlijk wel best, been there, done that. Vang Vieng dacht daar echter anders over; zat ik de eerste avond in een late-night bar (een van de weinige die tot 2 uur open mag blijven) in gesprek met een Duitser achter de bar; sta ik een uur later zelf achter de bar. Hij had wat hulp nodig en ik vond het leuk; in ruil voor gratis drinken. Of ik niet wat langer kon blijven vroeg zijn baas; in ruil voor gratis drinken; eten in zijn restaurant, gratis guesthouse en gratis tuben (om als promoboy te werken (kortom; met een shirt van zijn bar gaan tuben en een leuke tijd hebben)). Vier dagen ben ik blijven hangen; een dag heb ik daadwerkelijk niet getubed maar een mountainbike gehuurd; grotten gaan beklimmen. Grotten genoeg en ze zijn zo groot dat je een kompas mee moet nemen om niet te verdwalen. Geweldig! Om over de omgeving nog niet te spreken; overal prachtig karst gebergte. Na vier dagen, hoe mooi de omgeving en het werk ook kan zijn, had ik er echt wel genoeg van; genoeg van de tubes; genoeg van de feestende Engelsen, genoeg van het feit dat je bijna alleen maar restaurants hebt met Family Guy of Friends. Op naar Vientienne...

150 KM verderop ligt Vientienne. Met een bus ben je er binnen een uur of 3-4. Maar wat is nou mooier om je backpack wel op deze bus te gooien maar zelf en kayak te pakken en de rivier af te peddelen? Samen met twee Ozies en twee Zwitsers doen we ongeveer een derde van deze afstand per kayak. Dit begint sochtends vroeg en eindigt begin van de avond in Vientienne. Het was zeker geen easy-going; dit was een van de keren dat ik erg blij was met helm en zwemvest; beter gezegd; waarom heb ik geen beschermende schoenen of pak? Door onstuimige stroomversnellingen lukt het niet altijd om te blijven zitten; getuige de kneuzingen en sneetjes over mn lijf. Maar hoe prachtig om zo een deel te reizen; en wat zijn de stroomversnellingen geweldig als je ze weet door te komen. Na een hostel te hebben gevonden in Vientienne en aan de Mekong (op een bouwterrein) een plaatselijk diner te hebben (gepeperde vis; de hele vis; ogen en wangen zijn erg lekker) en een poolbar te hebben bezocht (met enkel expects en hoertjes) is het de volgende dag tijd voor verkenning. Vientienne is een stad; simpel; veel te doen als je er woont maar voor de toerist is het niet veel. Heel wat mooie tempels maar daar raak je ook op uitgekeken in 35 graden vol zon. Als dan een monnik je niet begroet met een hoofdknik of Sabadeeh maar met "Yo, how are you doing bro?" weet je het snel genoeg. Dus op naar het station; de nachttrein naar Bangkok!

Foto's!!

http://picasaweb.google.com/martijnflipsen/PhnomPenh2009#

http://picasaweb.google.com/martijnflipsen/SiemReap2009#

http://picasaweb.google.com/martijnflipsen/LaosJungle2009#

http://picasaweb.google.com/martijnflipsen/LuangPrabang2009#

http://picasaweb.google.com/martijnflipsen/VangVieng2009#

http://picasaweb.google.com/martijnflipsen/Vientiane2009#