Double Down

Alweer meer dan een week ben ik terug in het koude Nederland. Mijn gedachten bevinden zich echter nog elders op de wereld… Maar goed… het verhaal was gebleven bij mij springend op de trein onderweg naar Bangkok.

Samen met twee Zwitsers en een eigenaardige gast genaamd “Bobby”, geen idee uit welk land hij kwam, reisden we richting Bangkok. Thaise treinen zijn een belevenis op zich en tussen alle Thai en enkele toeristen speelden we Geneva en Shithead (kaartspellen) met z’n vieren op een plek groot genoeg voor twee Thai. ’s Nachts worden de stoelen bedden en omdat we allemaal een goedkoop ticket hadden sliepen we stuk voor stuk bovenin: Eén keer draaien en je ligt weer onder. Aangekomen in Bangkok checkten we in op Kah San Road en s’avonds had ik afgesproken met de RSG’er uit Luang Prabang om naar de nieuwe Harry Potter film te gaan in IMAX 3D. Brilletje op en je zit er middenin. Voor 4 euro hadden we een mooie avond op de topfloor van het luxueuze Siam warenhuis; waar op verdieping vijf de Lamborghini en Aston Martin dealers te vinden zijn.

Na ook nog een bekende van de studievereniging tegen gekomen te zijn vertrok ik met de trein naar Chumphon; om de boot naar Koh Tao te nemen. Eén nachtje in Chumphon en dat was meer dan genoeg. De nachtmarkt was er leuk en vooral erg lekker maar het straatbeeld zat vol met dronken Thai die enkel moeilijkheden zochten. Vroeg naar bed om de volgende morgen de boot naar Koh Tao te nemen. Zes uur word ik opgepikt, zei de vriendelijke man van het hostel (alias zijn woonhuis). Natuurlijk had ik kunnen verwachten dat hij om vijf uur aan mijn bed stond om te zeggen dat het vervoer er al was. Twee minuten later was ik onderweg.

Koh Tao is een daadwerkelijk paradijs. Een eiland, twee uur varen vanuit de kust, wat groot genoeg is voor twee dorpjes en voor de Westerse toerist ook nog enigszins Westerse beschaving kent. Maar het is niet het eiland zelf wat het een paradijs maakt. Toegeven, de binnenlanden zijn prachtig maar het is het water waar je hiervoor komt. Koh Tao; duikersparadijs. Ik zou een beetje bijklussen op een duikschool en in ruil zou ik gratis kunnen verblijven en goedkoop zelf cursussen kunnen volgen. Zo gezegd, zo gedaan.

Voor enkele weken leefde ik in het paradijs. Duiken, relaxen, totaal nergens zorgen om… Totdat ik besloot om Technisch duiker te worden. Technical Diving is een aparte vorm van duiken, het laat recreatief duiken achter zich en gaat voor het professionele. Nitrox, double tank, deco, fullmask, rebreather en dergelijke zijn termen die daar bij horen. Big Blue, de duikschool waar ik zat, heeft zijn eigen afdeling hiervoor; gerund door twee ex Mariniers uit het Britse leger. Lesgeven gaat dan ook op de Mariniers manier. Op twintig meter diepte wordt je uitrusting onklaar gemaakt (waardoor je geen lucht hebt), en je masker wordt afgepakt en wat zand wordt in de rondte gegooid (waardoor je niks ziet). Je hebt dus precies één adem om je uitrusting weer werkend te krijgen. Heel wat anders dan recreatief leren maar binnen no-time kon ik onderwater mijn uitrusting demonteren en monteren met mijn ogen dicht. We gingen oefenen voor grotduiken en met twee tanks op mijn rug ging ik door kieren en gaten die even groot waren als mijzelf met twee tanks achterop. Ik mag me dus nu officieel een Technical Diver noemen op het gebied van Advanced Nitrox, Double Tank en Deep diving.

Maar dat is overdag; wat doe je de rest van je dag? Nou, dan leef je in paradijs. Meestal ging ik na het duiken eerst een rondje rennen op het strand en daarna gingen we altijd met een groep van de duikschool eten. Tussen de 1 en 3 euro heb je een volledige maaltijd en daarna naar de film. Bij een bepaalde bar draaiden ze altijd een film, oud of nieuw, waar je gratis plaats kon nemen. Zo heb ik kerstfilms bij 32 graden gezien. Dan ging je bij de strandbar een drankje doen, beetje chillen op het strand of een beetje dansen op de ‘dansvloer’ en het lag eraan of je op de ochtendboot zat hoe laat je het maakte (lees: buckets). Maar natuurlijk creëerde deze avonden mooie belevenissen die absoluut niet geschikt zijn voor deze waarbenjij.nu ;)

Ik wilde dit paradijs niet verlaten dus annuleerde ik mijn ticket terug naar Bangkok en zou direct naar Kuala Lumpur vliegen. Zo kon ik enkele dagen langer op Koh Tao blijven. Mijn tas zou dus niet gevuld worden met een shoppingtour door Bangkok, maar het was het wachten meer dan waard. Net voordat ik vertrok naar Kuala Lumpur besloot namelijk hetgeen langs te komen waarop ik wachtte… Walvishaaien (Whalesharks)!! Dit is de grootste vis ter wereld en kan 15 meter lang worden. De 4 meter lange variant die Koh Tao als eerste bezocht was een perfect einde van een perfecte tijd.

Na een terugreis van 62 uur; een boottocht, een minuscuul propellervliegtuigje, een totaliteit van 19,5 uur vliegen, een wandeltocht over het strand, een nacht slapen op een koude vloer van het vliegveld, het warme welkom van mijn logeeradres in Londen en de geweldige ontvangst op Schiphol; was ik weer terug in Nederland.

En dan ben ik weer terug. Meteen terug in de regelmaat van de uni, het stressvolle Nederlandse leven. Zolang was ik niet weg; maar ik kan maar moeilijk wennen. Geen rood zand meer door mijn hele bagage, geen diepblauwe doorzichtige zeeën van 30 graden, geen Tiger beer meer, geen busritten meer in bussen die letterlijk uit elkaar vallen, geen diner meer voor 50 cent, geen regulator om door te ademen, geen bloedzuigers aan mijn benen, geen vreemde talen die je niet begrijpt (naja, gedeeltelijk, het blijft Rotterdam) en geen palmboom in de achtertuin.

Ik heb zoveel vrienden gemaakt; vrienden voor een dag, vrienden voor een week, vrienden voor een zeker langere tijd. Ik heb een busje door de outback van Australië gereden, gedoken met de grootste vis ter wereld en Engelse les gegeven in Laos. Ik heb gezipped door de jungles en achter een bar gewerkt. De verschrikkingen en de prachtigheden van Cambodja gezien. Ik wist vaak niet waar ik de volgende dag zou slapen. Gereisd per vliegtuig, boot, auto, bus, monorail, motor, kano, busje, tuktuk, trein, fiets, metro en zelfs per autobinnenband. Totale vrijheid :)

Ik ben weer terug in het mooie Nederland. Maar stiekem denk ik, where to next?

To be continued...